رهبر از ابزارهای مختلفی برای ایجاد انگیزه و رشد نیروهای خود استفاده میکند. یک مسالهی مهم در هنگامهی بروز مشکلات یا کسب موفقیت ارج دیدن یا تقصیر پذیرفتن است. در بحث مسوولیتپذیری گفته شد مسوولیت همه چیز در نهایت با رهبر مجموعه است و مسوولیت به نیروهای پایینتر از او منتقل نمیشود. امتداد این حرف اینست که رهبر در تمام موارد باید مسوولیت و تقصیر را از گردن نیروهای خود برداشته و خود برعهده گیرد. این مساله بخصوص در مورد رهبران ردهی بالاتر یا دیگر نهادها و افراد خارج از حوزهی مدیریت رهبر نمود پیدا میکند. نیروهای یک رهبر باید احساس اطمینان کنند که رهبر مسوولیتپذیر و همچنین یک لایهی محافظ در برابر نهادهای دیگر است. اگر زمانی مجموعهی تحت مدیریت رهبر متحمل شکست یا دچار خطای بزرگی شد و رهبر حس کرد که برای نجات اعتبار خود نیازمندانداختن تقصیر بر عهدهی فرد دیگری است، این نشانهی ضعف مسوولیتپذیری و احتمالا نقصان شجاعت وی است. به همین ترتیب در هنگامهی موفقیت و رشد، رهبر باید ارج و اعتبار موفقیت را بهجای خود، به نیروهای خود و کسانی که در آن دخیل بودند منتقل کند. این شامل معرفی نقش آنها در این موفقیت و نیز پاداشهای احتمالی مادی است که از مدیران بالاتر یا دیگر نهادها میرسد. نیروهای یک رهبر با دیدن این رفتار اعتماد بیشتری پیدا میکنند، حس همدلی و همراهی قویتری پیدا میکنند و برای کمک به رهبر سازمان در آینده مصممتر میشوند.